وکلا با آداب و رسوم
بحث در مورد پرونده موکل در برابر یک قاضی یا هیئت منصفه در یک دادگاه حقوقی، استان سنتی وکیل دادگستری در انگلستان و استرالیا،[23] و وکلا در برخی از حوزه های قضایی قانون مدنی است.[24] با این حال، مرز بین وکلا و وکلای دادگستری تکامل یافته است. امروزه در انگلستان، انحصار وکلای دادگستری فقط دادگاه های استیناف را شامل می شود و وکلای دادگستری باید مستقیماً با وکلا در بسیاری از دادگاه های محاکمه رقابت کنند.[25] در کشورهایی مانند ایالات متحده که حرفه های حقوقی را با هم ترکیب کرده اند، وکلای محاکمه ای وجود دارند که در رسیدگی به پرونده ها در دادگاه تخصص دارند، اما وکلای دادگستری مانند وکلا انحصار قانونی ندارند. در برخی کشورها، اصحاب دعوا این اختیار را دارند که به نفع خود یا از جانب خود بحث کنند. معمول است که اصحاب دعوا در دادگاه های خاصی مانند دادگاه های دعاوی کوچک بدون وکالت ظاهر شوند. در واقع، بسیاری از این دادگاهها به وکلا اجازه نمیدهند که به جای موکلان خود صحبت کنند تا برای همه شرکتکنندگان در یک پرونده کوچک صرفهجویی کنند.[26] در کشورهای دیگر، مانند ونزوئلا، هیچ کس نمیتواند در برابر قاضی حاضر شود مگر اینکه وکیل مدافع او باشد.[27] مزیت رژیم اخیر این است که وکلا با آداب و رسوم و رویه های دادگاه آشنا هستند و سیستم حقوقی را برای همه درگیر کارآمدتر می کند. احزاب فاقد نمایندگی اغلب به اعتبار بیتجربهشان آسیب میرسانند یا دادگاه را کند میکنند.